Tropheus Moori sp. Kasanga to jedna z najbardziej barwnych odmian Tropheus-a.Ryby należą do kilku podgatunków i odmian barwnych, których jest około 120, u nas można je kupić z tzw. odłowu .
Odłów zwykło się nazywać pokolenie F0. Tropheus-y to endemiczne pielęgnice zamieszkujące jezioro Tanganika. Tropheusy to ryby stadne, wymagające dużego akwarium (wydaje się że 240l to minimalny litraż). Pielęgnice te najlepiej trzymać w akwarium jednogatunkowym, mieszanie odmian łączy się z bardzo dużym ryzykiem krzyżówek! Do wystroju akwarium najlepiej użyć piasku oraz tufu wapiennego bądź łupków piaskowca. Trofcie to ryby roślinożerne, podajemy im szpinak, sparzoną sałatę (jeśli mamy pewność że jest czysta ekologicznie), pokarmy zawierające spirulinę. Co jakiś czas można podawać solowca oraz cyklop. Ryby z rodzaju tropheus są bardzo podatne na chorobę zwaną Bloat. Jest ona spowodowana stresem, niewłaściwym karmieniem oraz pokarmem mięsnym.
Tropheus sp. Kasanga to gatunek występujący od rzeki Kalembo aż do Katangi. Jest to bardzo barwny tropheus, w literaturze można spotkać go pod nazwą Red Rainbow. Górna część ciała tego trpeheusa jest oliwkowa w pionowe żółtawe paski. W dolnej części ciała występuje żółta plama.
Pielęgnica brabancka Moora (Tropheus moorii) – słodkowodna ryba z rodziny pielęgnicowatych. Hodowana w akwariach.
Występowanie: litoral skalisty całego Jeziora Tanganika w Afryce, na głębokościach 2 – 3 metrów. Gatunek endemiczny.
Opis
Ciało lekko bocznie spłaszczone, krępe, wysoko wygrzbiecone. Szeroki otwór gębowy skierowany w dół. Znanych jest ponad 50 form barwnych. Dorastają do ok. 14 cm.
Terytorialne, agresywne wobec przedstawicieli tego samego gatunku. Wymagają dużego akwarium z kryjówkami wśród kamieni. Jedną z metod rozproszenia agresji jest trzymanie dużej liczby osobników w odpowiednio dużym zbiorniku. W dużych stadach tworzą struktury hierarchiczne. Wprowadzenie nowych osobników do takiego stada jest bardzo trudne.
Na okres rozrodu dobierają się w pary. Samica składa na oczyszczonej skale kilkanaście dużych ziaren ikry. Zapłodnioną przez samca ikrę samica inkubuje w pysku przez około sześć tygodni. Potrafi w tym czasie pobierać pokarm nie wypuszczając narybku z pyska.
Lubią zeskrobywać glony z kamieni. Wymagają urozmaiconego pokarmu. Nie należy podawać rureczników (Tubifex), serca wołowego , czerwonych larw komarów i ochotki.
Z czasem jak dorastały i wytwarzała się hierarchia w stadzie wyraźnie było widać który samiec dominuje nad 2 słabszymi, zajął ponad połowę zbiornika (nie wpuszczał ani 2 samców ani 3 samic które siłą rzeczy musiały iść na "wolny teren") jego kolorystyka oraz poziom nastroszenia były imponujące. Samice które z nim pływały także były bardziej kolorowsze od tych pozostałych, samce o dziwo pływały razem jakoś specjalnie nie zwracając ani uwagi na siebie, ani na samice... Potomstwa się niestety nie dochowałem, chodź samiec zalecał się do obu samic. Zaloty polegały na początkowym skubaniu po brzuchu, gdy samica oddała ten naprężony "wibrował" xd Rybki wraz z baniakiem musiałem niestety wydać po 2 latach przygody z powodów osobistych:( 
Mam okazy ok 6-7cm.Dlatego jeszcze nie mają możliwości dominacji nad innymi.Bosem w moim (małym) baniaku jest samiec Duboisi.Na dzień dzisiejszy posiadam 6 dorosłych trofeusów .Co zauważyłem :mimo małego zbiornika ,ciągłych walk itp. jak dotychczas nie zanotowałem żadnych zgonów 
Przy tak dużym przerybieniu jakie posiadam ,jestem zaskoczony ,że nadal wszystko żyje :o Co prawda walki prowadzone są non stop (między każdą rybą) na szczęście nie robią sobie krzywdy 
